Titicaca meer

De afgelopen twee dagen (vrijdag en zaterdag) hebben we het Titicaca meer bezocht; op 3800m het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Het is een flink meer, ongeveer twee keer het oppervlak van Luxemburg.

Van de vervuiling die eerder in Nederland in de media was gemeld hebben we niets waargenomen, misschien zit dat meer aan de Boliviaanse kant van het meer. De grens tusse Peru en Bolivia loopt midden door het meer. Wij hebben een schoon meer gezien met een aantal prachtige eilanden. Op vrijdag zijn we vanuit Puno eerst naar de rieteilanden van Uros gevaren. Dit zijn drijvende eilanden waar de mensen in rieten huizen wonen. Inmiddels natuurlijk ook wel op het toerisme afgestemd maar je krijgt toch een indruk hoe die mensen wonen. Daarna doorgevaren naar het eiland Amantani waar we ook hebben overnacht bij een lokaal gezin. Een aantal gezinnen op het eiland ontvangen gasten als een bron van inkomsten. Geweldig hartelijke mensen die het voor Peruaanse begrippen goed voor elkaar hadden qua huizen maar ook wat betreft de infrastructuur op het eiland. Deze kleine gemeenschappen trekken nauw met elkaar op (een huis bouwen ze gezamenlijk). Heerlijke lokale gerechten gegeten, allemaal vegetarisch want vlees is er op het eiland weinig.

Vandaag, zaterdag, zijn we naar het eiland Taquile gevaren en hebben daar kennis gemaakt met weer een andere cultuur. Bijzonder overigens hoe het verschillend is op de eilanden die in hetzelfde meer toch relatief dicht bij elkaar liggen. Op dit eiland bestaat er de traditie dat de mannen breien. Ze breien o.a mutsen die zo strak worden gebreid dat ze waterdicht zijn. Volgens de traditie moet een man met een zelfgebreide muts bij zijn aanstaande schoonfamilie een test ondergaan; ze gooien een kopje water in die muts en pas als de muts niet lekt kan er getrouwd worden. Een andere traditie is dat vrouwen hun haar laten groeien en afknippen bij het huwelijk. Dit haar wordt vervolgens verwerkt in een brede riem voor de man.

Zo hebben we weer van alles gezien en meegemaakt.